Wie ben ik
Wie ben ik
Ik ben Tine Dewulf, gepassioneerd door paarden en nog veel meer door hun hoeven.
Van jongs af aan heb ik een grote liefde voor paarden. Eens we (mijn man en ik) ook zelf paarden hadden begon het pas écht. Uitzoeken wat nu eigenlijk het beste is voor je paard. Je komt terecht in een wereld waar iedereen een mening heeft, maar welke meningen zijn gebaseerd op feiten? Je moet je een weg slaan doorheen voorstanders en tegenstanders, iedereen heeft wel ergens iets op te zeggen. En daar stonden we dan, met 2 paarden, dachten te weten wat een paard nodig had. Een stal, wat granen, af en toe de smid, en heel veel rijden en werken. In de zomer een uurtje de wei op, in de winter een deken en als het meezit even de paddock op. Zo hadden we het geleerd. We wisten niet beter. Toch voelden we toen al dat er iets ontbrak aan de manier waarop wij onze paarden verzorgden. Maar het zoeken naar alternatieven is niet altijd makkelijk. Afwenden van gewoontes en tradities is eng.
Één van onze paarden was een zorgenkindje, onze Sioux. Met hem en ons merrie Safira ondergingen we een avontuur, een zoektocht, naar de ultieme manier van paardenhouden en -verzorgen. Er gingen uren, dagen, maanden voorbij, waarin we op zoek waren naar verschillende meningen, onderbouwingen, boeken om te lezen, websites, studies... We vonden websites zoals PaardNatuurlijk, later ook DenkenOverPaarden en Paardenhoeven.info. Beetje bij beetje deden we wat aanpassingen om en rond de paarden omtrent voer, huishouding, verzorging, optoming, en dan als laatste; hoefverzorging. We kwamen uit bij een geweldige bekapper, Gary Stals, iemand waar ik niet alleen naar opkijk, maar ook enorm veel van geleerd heb. Iemand die ons geïnspireerd heeft, de hoevenmicrobe doorgegeven heeft. Iemand die ons op weg gezet heeft, aan het denken gezet heeft, en onze paarden een geweldige nieuwe start heeft geboden.
Al snel gingen we op cursus, aanvankelijk om onze eigen paarden te onderhouden. Een basiscursus van PaardNatuurlijk uit. Tenslotte is hoefonderhoud tussen de bekappingen door een van de beste manieren om de hoeven gezond te houden, steeds meer paardeneigenaren kiezen ervoor dit te doen. Wij wouden het proberen, en lukte het niet of zagen we het niet zitten? Geen probleem toch, we hadden onze bekapper die altijd voor ons klaarstond. Na die eerste basiscursus was bij mij het enthousiasme heel groot. Een zaadje was geplant, het vuur aangewakkerd. Vanaf dan had ik een droom...
Ik deed nog enkele cursussen, sommigen deed ik meerdere keren. Zo ook de cursus van Heleen Davies. Een fantastische vrouw met fantastisch veel ervaring. Ik kan alleen bewondering hebben voor haar en voor wat ze doet, en heb er dan ook enorm veel van geleerd.
Ik zocht wetenschappelijke onderbouwingen op, ik las, studeerde, leerde, oefende. Ik ging hier en daar bekappen bij mensen die in nood even een bekapper nodig hadden last minute. Ik deed ervaring op bij enkele paardenopvangcentra samen met een heleboel andere enthousiaste 'hoofnerds', liep een dagje mee met Kim Hess... etc. Je hoort het, ik deed overal zoveel mogelijk ervaring op.
Dat alles is al enkele jaren geleden, wat gaat het toch snel, maar stoppen met leren doe je als bekapper nooit. Ik ben nog steeds even leergierig. Elk seminarie of weekend die ik kan meepikken, graag!
Mijn klanten zijn niet alleen de eigenaars, maar ook de paarden. Als bekapper ben je er voor beiden. Ik werk dan ook steeds samen met de eigenaar aan de paarden, met goede communicatie. De tijd dat je als eigenaar je paard uit handen gaf voor zo een belangrijke tak van de verzorging is stilletjes aan over aan het waaien, paardenmensen zijn de dag van vandaag betrokken, hebben het recht te weten wat we doen en waarom, tenslotte is het hun paard.
